Billijke ontslagvergoeding: meer maatwerk van de rechter en mogelijk hoger

De Wet werk & zekerheid – het “nieuwe” ontslagrecht van Asscher – van 1 juli 2015 ligt nog regelmatig onder de vuur. Dit keer is de Hoge Raad aan de beurt.

Een kapster wordt na bijna 25 jaar dienstverband zonder deugdelijke juridische grond de laan uitgestuurd door haar werkgever. Werkneemster heeft niet ingestemd met de opzegging en had om die reden de vernietiging daarvan kunnen verzoeken. Echter omdat de verhoudingen dusdanig waren verstoord als gevolg van de verwijtbare handelwijze van werkgever, verzoekt werkneemster de rechter haar in plaats daarvan – naast de forfaitair berekende transitievergoeding – een hoge billijke vergoeding van bijna € 58.000 toe te kennen. Als gevolg van het beperkte dienstverband bedroeg de transitievergoeding maar € 1.596.

Het bepalen van de hoogte van zo’n billijke vergoeding is nogal een tombola en – anders dan voorheen met de kantonrechtersformule – ook niet met regels vast te stellen. Een vraagpunt daarbij is in hoeverre de gevolgen van het ontslag voor werknemer mogen meewegen bij het vaststellen van de billijke vergoeding.

De Hoge Raad bepaalde in haar uitspraak van afgelopen vrijdag dat het stelsel van de Wwz zich er niet tegen verzet dat met de gevolgen van het ontslag rekening wordt gehouden bij het bepalen van de omvang van de billijke vergoeding, omdat de werkgever van het ontslag een ernstig verwijt kan worden gemaakt én die gevolgen daarvan zijn toe te rekenen aan het verwijt dat werkgever kan worden gemaakt. De transitievergoeding compenseert niet in alle gevallen volledig de gevolgen van het onterecht gegeven ontslag. In deze zaak meende de Hoge Raad dat naast de mate van verwijtbaarheid van werkgever, bijvoorbeeld ook het door werkneemster gederfde loon daarbij kan meetellen, het feit of werkneemster inmiddels ander werk heeft gevonden en wat voor inkomsten daarmee zijn gemoeid. Kortom individuele omstandigheden en gevolgen voor een onterecht ontslagen werknemer kunnen weer een rol gaan spelen.

De kwestie is verwezen naar een ander gerechtshof voor het bepalen van de hoogte van de uiteindelijke billijke vergoeding. Wordt vervolgd.