(Sport)kleding en de WKR

Het verstrekken van kleding aan werknemers wordt als loon in natura beschouwd. Om te bepalen of deze verstrekking onbelast kan plaatsvinden, zijn er specifieke voorwaarden waaraan voldaan moet worden. In dit artikel bespreken we deze voorwaarden en de fiscale gevolgen als niet aan deze voorwaarden wordt voldaan. Daarnaast wordt uitgelegd hoe u de winkelwaarde van de kleding kunt behandelen binnen de WKR.

Voorwaarden voor nihilwaardering

Ter beschikking gestelde kleding vormt loon in natura. De waarde van dit loon wordt op nihil gesteld als aan één van de volgende voorwaarden is voldaan:

1. Kleding blijft achter op de werkplek:
   Als de verstrekte kleding op de werkplek achterblijft, wordt de waarde hiervan op nihil gesteld. Dit betekent dat de kleding niet naar huis wordt genomen en uitsluitend op de werkplek wordt gebruikt.
2. Kleding is voorzien van bedrijfslogo:
   De kleding moet per kledingstuk zijn voorzien van een bedrijfslogo met een oppervlakte van ten minste 70 cm². Dit zorgt ervoor dat de kleding duidelijk herkenbaar is als werkkleding en niet als privé-kleding kan worden gedragen.
3. Kleding is nagenoeg uitsluitend geschikt voor werk:
   De kleding moet nagenoeg uitsluitend (90%) geschikt zijn om tijdens de vervulling van de dienstbetrekking te dragen. Dit betekent dat de kleding geen gebruikelijke vrijetijdskleding mag zijn en specifiek moet zijn ontworpen voor het werk.

Niet voldoen aan de voorwaarden

Als niet aan de bovenstaande voorwaarden wordt voldaan, moet de winkelwaarde van de kleding tot het loon worden gerekend. Dit betekent dat de waarde van de kleding belastbaar loon vormt voor de werknemer, wat kan leiden tot hogere loonheffingen.

Als de werkgever voldoende vrije ruimte heeft binnen de WKR, kan de waarde van de kleding als eindheffingsbestanddeel worden aangewezen, waardoor geen loonheffing verschuldigd is.

Vergoeding voor zelf aangeschafte kleding

In gevallen waarin de werknemer zelf de kleding heeft aangeschaft en een vergoeding van de werkgever ontvangt, behoort deze vergoeding tot het loon. De werkgever kan echter de toegekende vergoeding aanwijzen als eindheffingsbestanddeel binnen de WKR en gebruik maken van de beschikbare vrije ruimte.

Werkkostenregeling (WKR):

• Vrije Ruimte: De WKR biedt een vrije ruimte waarbinnen vergoedingen en verstrekkingen onbelast kunnen blijven. Voor 2024 bedraagt deze vrije ruimte 1,92% van de eerste € 400.000 van de loonsom en 1,18% voor het bedrag daarboven.
• Eindheffingsbestanddeel: Als de vergoeding of verstrekking binnen de vrije ruimte valt, kan deze onbelast plaatsvinden. Als de vrije ruimte wordt overschreden, is er een eindheffing van 80% over het meerdere.
• Gebruikelijkheidstoets: De vergoeding moet binnen de gebruikelijkheidstoets vallen, wat inhoudt dat deze niet meer dan 30% mag afwijken van wat in vergelijkbare situaties gebruikelijk is.

Conclusie

Het verstrekken van kleding aan werknemers kan fiscaal aantrekkelijk zijn, mits aan bepaalde voorwaarden wordt voldaan. Door de kleding op de werkplek te houden, te voorzien van een voldoende groot bedrijfslogo, of te zorgen dat de kleding nagenoeg uitsluitend geschikt is voor werk, kan de waarde van de kleding op nihil worden gesteld. Als niet aan deze voorwaarden wordt voldaan, moet de winkelwaarde van de kleding tot het loon worden gerekend. In alle gevallen biedt de WKR mogelijkheden om vergoedingen en verstrekkingen belastingvrij te houden binnen de vrije ruimte *.

Meer informatie

Voor specifieke situaties en complexe vragen is het raadzaam om professioneel advies in te winnen. De adviseurs van Extendum kunnen u hierbij ondersteunen en zorgen dat alle regelingen correct worden toegepast. Neemt u gerust contact met ons op.