Onlangs kregen wij onderstaand dossier in behandeling. Hieruit blijkt dat een versoepeling van de kredietvoorwaarden ook negatief kan uitwerken.

Elke maand werd aan de hand van debiteurenlijsten de kredietlimiet van de rekening courant van Handelsonderneming Kist BV vastgesteld. Totdat de ondernemer van zijn huisbank het bericht kreeg dat dit niet langer nodig was. Hij viel binnen alle normen. Meneer Kist was blij dat hij van dit gedoe af was en een vaste kredietlimiet kreeg.

Totdat het een jaar later toch verkeerd afliep met Handelsonderneming Kist BV. De BV ging failliet en meneer Kist had zich niet gerealiseerd dat hij ooit een borgstelling had afgegeven aan de bank.

Toen het faillissement een feit werd en de curator was aangesteld, bleek dat de bank – na uitwinning van de verpande inventaris – nog een behoorlijke vordering had op Handelsonderneming Kist BV. Debiteurenlijsten waren het laatste jaar echter niet meer opgevraagd en dus vormden de debiteurenvorderingen geen zekerheid voor de bank. Nuvielen de debiteurenvorderingen in de boedel en kwamen ten gunste van de concurrente crediteuren. De curator wist er wel raad mee!

Het gevolg was dat de bank – door haar eigen soepele houding – te kort kwam en een beroep ging doen op de borgstelling die de ondernemer in privé had afgegeven.

Had de bank de debiteurenlijsten niet vrijgegeven, dan had zij – als preferente crediteur – haar pandrecht op de debiteuren kunnen uitwinnen en had zij de borg niet hoeven aanspreken. Sinds een aantal jaren nemen banken trouwens in de verpandingsakte debiteurenvorderingen een bepaling op waardoor zij niet meer afhankelijk zijn van de fysieke aanlevering door de klant. Hierdoor kunnen zij achteraf alsnog de debiteurenvorderingen als preferente crediteur claimen dus check dit in de akte!

De wijze les: als je een borgstelling hebt afgegeven, denk dan even na voordat je afstand doet van zogenaamde administratieve rompslomp van debiteurenlijsten, hoe verleidelijk dit ook lijkt…

(nb: uiteraard is de naam van het bedrijf fictief)